اما ماجرا از آنجا شروع میشود که در اقدامی عجیب، به نام هرس و به بهانه محافظت، گردن زنی درختان چنار خیابان تل قلی توسط شهرداری نورآباد ممسنی در 15 فروردین 1400 روی داد.
از آن جا که در فضای مجازی ویدیویی از ممانعت شهروندان و اعتراض آنان به خصوص به موضوع انتخاب نادرست زمان برای قطع آن درختان در حال پخش بود، بلافاصله کارشناس فضای سبز شهرداری و یکی از اعضای سمن های مردمی با جوابیهای که بیشتر توجیه غلطی بود، مواردی را نقل کردند.
از جمله پوسیدگی و خشکی درختان چنار، و نیاز به کود پاشی اوره و آب دهی مناسب.
باید به دوستان و کارشناسان امر یادآوری کنیم: مگر قدمت درختان چنار تل قلی را چند سال برآورد میکنند که این چنین نظرات گهرباری را در قالب کارشناسی منتشر میکنند؟
اگر قرار به جذب مواد لازم جهت بقای چنارها بود، عمق ریشههای این چنارها که قدمتی بالغ بر نیم قرن دارند در جذب مواد آلی و معدنی خاک موثر است، اصولا اوره در فصل بیداری سبب میشود خطراتی درخت را تهدید کند و حتی در صورت عدم آبیاری درخت منجر به خشکیدگی آن میشود.
این نگاه ها بیش از آن که کارشناسانه باشد بازی با افکار عمومی تلقی می شود، زیرا بهترین کود مورد نیاز که حاوی مواد آلی برای درختان چنار است کود پوسیده ی حیوانی است.
و سؤال دیگری که مطرح میشود: آیا درختان چنار خیابان ولی عصر تهران هم این گونه هرس میشوند و آن ها هم نیاز به اوره دارند؟
باید گفت از زمان شکلگیری شهر نورآباد ممسنی تاکنون نهادهای متولی نتوانستهاند چشماندازهای زیبایی در حوزهی فضای سبز شهری مانند فضای سبز اولیه به وجود آورند و حتی در مدیریت و نگهداری از آن میراث گذشتگان هم عاجز بودهاند.
سوال دیگری که در رابطه با کارشناسان فضای سبز و سمن های مردمی طبیعت دوست مطرح است که: آیا شما از مضرات و خطرات گونه گیاهی مهاجم پائولونیا خبر دارید؟
اگر خبر ندارید، بدانید دکتر آخانی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و صاحب نظر در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی با پیگیریهای زیاد موفق شدند که، کاشت پائولونیا توسط شهرداری تهران و سازمان جنگلها و مراتع را منع کنند. متاسفانه مشاهده میشود گاها به اسم ایجاد فضای سبز مناسب درختهایی از این گونه در خیابانهایی نظیر خیابان تل ریزی کاشت می شود که نشان از مدیریت احساسی در این زمینه دارد.
فعالان اکولوژیست هر گونه هرس را بخصوص برای درختانی نظیر چنار و بلوط ممنوع میدانند و باید به قطع گردبینه درختان چنار خیابان تل قلی به اسم هرس از این زاویه نگاه کنیم.
موضوع آنجا جالبتر میشود که محمد درویش کنشگر معروف محیط زیست، پژوهشگر و کویرشناس در استوری اینستاگرام خود به قطع درختان چنار تل قلی واکنش نشان داد و نوشت: "تاسف بارترین شیوه ی هرس در بدترین زمان ممکن! چگونه چنین خطایی ممکن است سهوی رخ داده باشد!"
و اما حالا که این اقدام صورت گرفته است، باید دید وزن چوب های قطع شده چقدر بوده است؟ کجا فروخته شده است؟ و در چه زمینه ای قرار است صرف گردد؟
به هر حال اقدام بد موقع شهرداری شهر نورآباد حتی با توجیه نجات و ادامه حیات درختان چنار تل قلی نورآباد پذیرفته نیست، زیرا که فصل هرس درختان بخصوص درخت چنار در فصل پاییز و فصل خواب آن است.
حلقه ی مفقوده ی نظارت و عدم مدیریت صحیح در شیوهی نگهداری فضای سبز شهر باعث شد تا میراث معمار و طراح شهر نورآباد را این روزها چنین از دم تیغ بگذرانند.
از این اقدام شهرداری که بگذریم، به اداره منابع طبیعی شهرستان ممسنی به عنوان نهاد متولی و نظارتی بر هرس و قطع درختان میرسیم و این سوال مطرح است که نقش آن ها در این اتفاق بوجود آمده چه بوده است؟ آیا شهرداری از آنان استعلام کرده است؟ آیا منابع طبیعی نگاه کارشناسانه ای به موضوع داشته است؟
آن چه که روی داد نه تنها نجات درختان را در پی نخواهد داشت بلکه ضعف مدیریتی در این حوزه را نشان میدهد و از آن بدتر، توجیه غیرکارشناسی موضوع، که صرفا به سبب اقناع ذهنی مردم بوده است.
در پایان ذکر این نکته را لازم میدانیم که با گواه نظریه کارشناسان دلسوز و آگاه، بهترین گونه کاشت درخت در فضای سبز شهری نورآباد، درخت مثمر نارنج است که هم موجب زیبایی شهر می شود و عطر و بوی خاصی را در فصل بهار برای شهر ایجاد میکند.